week 4 deel 2
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg simone
11 Juli 2011 | Kameroen, Foumbot
Vorige week woensdag en donderdag zijn we weer naar het ziekenhuis in Baigom gegaan. Omdat dit ziekenhuis in een ander dorp ligt, moeten we hier met de motortaxi naartoe. Dit houdt in dat we met zijn tweeën achter op de motor stappen (dus alles bij elkaar met 3 man op een motor zitten), zonder helm en dan wordt er ook nog als een gek gereden (als we vragen of ze langzamer gaan doen ze dat gelukkig wel). Maar het is wel een heerlijke rit van ong. 15 minuten, lekker met de wind in je haren door een stuk mooie natuur:)
Dit ziekenhuis is een stuk kleiner, we waren nu met de ronde binnen een uur klaar i.p.v. 3 uur! Het is ook duidelijk een stuk armer, alhoewel het wel een privé ziekenhuis is. Maar de zalen zijn een stuk primitiever en kleiner; kippen lopen er gewoon rond; rondom het ziekenhuis zijn de varkens aan het rondscharrelen:p. Deze dagen hebben we wel weer een paar interessante dingen gezien, o.a. een facialis parese (dat is een gezichtsverlamming, wat meestal door een beroerte wordt veroorzaakt, nu blijkbaar doordat de man HIV positief is). Verder ook 2 tweelingen, waarvan 1 tweeling bij 28 weken geboren was. Wonder boven wonder hebben ze hier een ‘couveuse’. Dit is eigenlijk gewoon een plastic bak waar de tweeling in ligt en waar een bureaulamp bij staat als warmtelamp. Wanneer het stopcontact nodig is voor het echoapparaat, dan wordt de lamp er gewoon even uitgetrokken. Maar als ze op deze manier baby’s van 28 weken kunnen redden is dat natuurlijk wel heel knap!
We hebben ook een meisje gezien die compleet was uitgedroogd, overgaf en ze was zo levenloos, dat ik dacht dat ze elk moment kon overlijden. Soms huilde ze nog wel van de pijn, maar tranen waren er niet meer. Vanwege de uitdroging moest ze een infuus krijgen, maar vanwege de uitdroging was ze echter niet meer te prikken. Zelfs in het hoofd was geen ader meer te vinden. Uiteindelijk hebben ze het maar op een andere manier gedaan: met een (bot) mes en zonder verdoving een sneetje in haar been gemaakt. Hier zijn ze in gaan pulken tot ze een ader te pakken hadden. Hierin hebben ze uiteindelijk het infuus aangelegd. Niet heel prettig om te zien, vooral omdat steriliteit ver te zoeken was.
Last but not least: een patientje die 3 weken geleden in het vuur was gevallen. 1 been was HELEMAAL verbrand (lees: geen huid meer te vinden), van het andere been was het dijbeen verbrand en een deel van een arm was verbrand. Over het open vlees was een gaas tegen infectie gespannen, maar huidtransplantatie hebben ze niet gedaan. Omdat ze dat hier niet kunnen (in Akum kunnen ze het wel) of dat ze het niet gedaan hebben omdat er gewoon geen huid meer over was om mee te transplanteren, is niet helemaal duidelijk geworden.
Wat hier duidelijk anders is dan in Akum is de mentaliteit. In Akum begonnen ze echt elke dag om 8 uur met bidden. Hier moeten we wel om 8 uur zijn, maar hoe laat de dokter komt en vooral of hij eigenlijk wel komt is elke keer weer de vraag. Op woensdag was dr. Hubert er wel rond half 9, maar hij had om half 10 weer een meeting. Wij zouden wel even op hem wachten, na 2 uur buiten gezeten te hebben vonden we het welletjes en zijn we maar naar huis gegaan. Ook donderdag hebben we eerst 45 min. op de dokter gewacht, voordat we werden opgehaald door Fopa. Volgens hem zou de dokter helemaal niet komen, gelukkig was er nog wel een andere arts (Danielle) met wie we meegelopen hebben en dat was ook prima:)
Op vrijdag zijn we weer naar het ziekenhuis in Foumbot gegaan. Hier vind ik het nog steeds niet echt leuk. We moesten hier om 7.30 zijn, maar de dokter bleef gewoon zijn krantje lezen tot 8 uur (volgende keer zijn wij er dus gewoon om 8 uur…). Daarna de ronde gedaan, maar bij elke patiënt zei hij eigenlijk maar 1 woord, dus echt veel hadden we er niet aan. Uiteindelijk zijn we nog even bij de prenatale zorg gaan kijken, wat op zich wel leuk was om te zien. Er werd namelijk voorlichting gegeven, maar vooral via zang; mooi als het op deze manier blijft hangen bij de zwangere vrouw:) Uiteindelijk zijn we om 11.30 maar weer vertrokken, waren wel toe aan weekend.
Afgelopen weekend bestond uit lekker relaxen, maar ook leuke dingen doen! Op zaterdag zijn we samen naar Foumban gegaan om het Royal Palace te bezichtigen. Deze dag was wel weer een dag van ‘bad luck’. Het busje waarmee we erheen gingen zat op zich best snel vol, wat bleek echter, een van de passagiers had een bankstel gekocht en dat moest nog wel even opgehaald en opgeladen worden; er moest dus eerst even een 3-delig bankstel op het dak van het busje gehesen worden. Daarna nog tanken en een uur later konden we eindelijk op weg. Net onderweg begon het te regenen, er moest dus ook nog even een zeil over het bankstel gespannen worden. En weer verder rijden, voor zolang het duurde. Want het busje hield er opeens mee op, een probleem met de olie of benzine of iets in die richting (ja, kennis van auto’s heb ik toch echt niet!). Daar stonden we dus aan de kant van de weg, gelukkig was het ondertussen wel droog! Het wachten was helemaal niet erg en iedereen bleef erg relaxed (zien jullie dit in Nl al gebeuren, daar zijn Nederlanders veel te gestresst voor…) Na ong. 45 minuten gewacht te hebben kwam er iemand die olie (of benzine:P) ergens ingoot en we konden weer verder:)
In Foumban aangekomen was het ondertussen weer hard gaan regenen (wat het de rest van de dag ook is blijven doen). Hier hebben we dus het Royal Palace bezocht, het paleis van de sultan van het Bamoun Kingdom. Gelukkig hadden we een Engelstalige gids, die ons veel heeft verteld over het Kingdom en zijn sultans. Onder andere dat de grootvader van de huidige sultan 861 vrouwen had! En ook dat een van de sultans 2.60 meter lang was (volgens de gids was dit echt waar, wij betwijfelen het een beetje…) Door een van de sultans was ook een nieuwe godsdienst uitgevonden. Hij vond de Islam niets, omdat hij dan niet mocht drinken en roken. Bij het christendom mocht hij maar 1 vrouw hebben (daar was hij het ook niet mee eens); conclusie, er moest maar een nieuwe godsdienst komen…
Na het paleis wilden we eigenlijk nog naar een kunstmarkt, maar vanwege de regen maar weer naar huis gegaan.
Ik vind het lastig om hier samen dingen te doen (dus zonder gids). Het land is niet gericht op toeristen, en omdat wij natuurlijk duidelijk niet Kameroenees zijn, probeert iedereen daar een slaatje uit te slaan. Dan is hier ook nog eens de taalbarrière (Frans is toch echt te moeilijk!), en dat samen is geen goede combinatie. Maar alles wat we nu samen doen is weer een goede oefening voor de 2 weken dat we nog door Kameroen gaan reizen.
Op zondag zijn we naar de kerk van Bernadette gegaan. Dit begon om 8.30 en duurde ong. 2 uur. De kerk is hier heel anders dan in Nederland; daar is iedereen zo stijf, hier het tegenovergestelde. De mensen zijn gekleed in mooie kleurrijke kleding, tijdens de dienst loopt iedereen in en uit, vooral de kleine kinderen (zondagschool kennen ze hier niet). De dienst draait vooral om zang (en swingen). Alles bij elkaar zaten er zo’n 6 verschillende koren in de kerk (echt heel erg leuk!). De mensen vieren hier dat God bestaat, het geeft hun een doel in het toch wel moeilijke leven hier… In Nl gaat het allemaal zo stijf en komt het mij schijnheilig over (sorry voor de mensen die geloven…), hier is het allemaal zo oprecht!
Aan het eind van de dienst werd er gestemd voor een nieuwe kerkraad. Bernadette (de coördinator van ASHIA) was een van de kandidaten. Stemmen ging via vingers de lucht insteken en tellen maar:P. Uiteindelijk heeft Bernadette 1 van de 4 zetels in de raad gewonnen, reden voor feest; nadat de uitslag bekend was gemaakt brak er een luid gejoel los (en dat in een kerk…). De dienst eindigde in een groot feest en dat werd bij Bernadette thuis nog even voortgezet. Hoe de mensen hier feestvieren; veel gezang, getrommel en gedans (en bier natuurlijk!).
Het is mij na een week in Foumbot duidelijk geworden dat dit geen stad voor mij is. Het is hier altijd ontzettend druk, zelfs drukker dan in Amsterdam (behalve met koninginnedag natuurlijk:)). Als je even niet oplet wordt je wel weer van de sokken gereden (vooral motortaxi’s zijn berucht!) of loop je wel tegen iemand op… Je kan hier niet even lekker de natuur in, dat is allemaal niet op loopafstand (terwijl het wel duidelijk is dat de natuur buiten Foumbot heel mooi is!). In Akum was de natuur in overvloed, dat mis ik toch wel heel erg!
Het regenseizoen is hier nu ook duidelijk begonnen (helaas…). Elke dag rond 16:00 a 17:00 uur betrekt de lucht en komt er een flinke onweersbui aan. Dan blijft het de rest van de avond ook nog regenen. Een enkele keer regent het in de ochtend ook nog, maar hoop dat dit niet teveel gaat gebeuren. De zon is in ieder geval een stuk minder te zien dan begin vorige week, helaas… We bereiden ons er maar op voor dat de 2 weken reizen 2 weken regen gaat worden
Nu nog 2 weken stage lopen en dan nog 2 weken reizen (we zitten nu op de helft…) Op zich is 2 weken stage nog kort, aan de andere kant voelt het ook nog wel heel lang. Maar ik denk dat ik over 2 weken denk, wat is de tijd omgevlogen…
Dit ziekenhuis is een stuk kleiner, we waren nu met de ronde binnen een uur klaar i.p.v. 3 uur! Het is ook duidelijk een stuk armer, alhoewel het wel een privé ziekenhuis is. Maar de zalen zijn een stuk primitiever en kleiner; kippen lopen er gewoon rond; rondom het ziekenhuis zijn de varkens aan het rondscharrelen:p. Deze dagen hebben we wel weer een paar interessante dingen gezien, o.a. een facialis parese (dat is een gezichtsverlamming, wat meestal door een beroerte wordt veroorzaakt, nu blijkbaar doordat de man HIV positief is). Verder ook 2 tweelingen, waarvan 1 tweeling bij 28 weken geboren was. Wonder boven wonder hebben ze hier een ‘couveuse’. Dit is eigenlijk gewoon een plastic bak waar de tweeling in ligt en waar een bureaulamp bij staat als warmtelamp. Wanneer het stopcontact nodig is voor het echoapparaat, dan wordt de lamp er gewoon even uitgetrokken. Maar als ze op deze manier baby’s van 28 weken kunnen redden is dat natuurlijk wel heel knap!
We hebben ook een meisje gezien die compleet was uitgedroogd, overgaf en ze was zo levenloos, dat ik dacht dat ze elk moment kon overlijden. Soms huilde ze nog wel van de pijn, maar tranen waren er niet meer. Vanwege de uitdroging moest ze een infuus krijgen, maar vanwege de uitdroging was ze echter niet meer te prikken. Zelfs in het hoofd was geen ader meer te vinden. Uiteindelijk hebben ze het maar op een andere manier gedaan: met een (bot) mes en zonder verdoving een sneetje in haar been gemaakt. Hier zijn ze in gaan pulken tot ze een ader te pakken hadden. Hierin hebben ze uiteindelijk het infuus aangelegd. Niet heel prettig om te zien, vooral omdat steriliteit ver te zoeken was.
Last but not least: een patientje die 3 weken geleden in het vuur was gevallen. 1 been was HELEMAAL verbrand (lees: geen huid meer te vinden), van het andere been was het dijbeen verbrand en een deel van een arm was verbrand. Over het open vlees was een gaas tegen infectie gespannen, maar huidtransplantatie hebben ze niet gedaan. Omdat ze dat hier niet kunnen (in Akum kunnen ze het wel) of dat ze het niet gedaan hebben omdat er gewoon geen huid meer over was om mee te transplanteren, is niet helemaal duidelijk geworden.
Wat hier duidelijk anders is dan in Akum is de mentaliteit. In Akum begonnen ze echt elke dag om 8 uur met bidden. Hier moeten we wel om 8 uur zijn, maar hoe laat de dokter komt en vooral of hij eigenlijk wel komt is elke keer weer de vraag. Op woensdag was dr. Hubert er wel rond half 9, maar hij had om half 10 weer een meeting. Wij zouden wel even op hem wachten, na 2 uur buiten gezeten te hebben vonden we het welletjes en zijn we maar naar huis gegaan. Ook donderdag hebben we eerst 45 min. op de dokter gewacht, voordat we werden opgehaald door Fopa. Volgens hem zou de dokter helemaal niet komen, gelukkig was er nog wel een andere arts (Danielle) met wie we meegelopen hebben en dat was ook prima:)
Op vrijdag zijn we weer naar het ziekenhuis in Foumbot gegaan. Hier vind ik het nog steeds niet echt leuk. We moesten hier om 7.30 zijn, maar de dokter bleef gewoon zijn krantje lezen tot 8 uur (volgende keer zijn wij er dus gewoon om 8 uur…). Daarna de ronde gedaan, maar bij elke patiënt zei hij eigenlijk maar 1 woord, dus echt veel hadden we er niet aan. Uiteindelijk zijn we nog even bij de prenatale zorg gaan kijken, wat op zich wel leuk was om te zien. Er werd namelijk voorlichting gegeven, maar vooral via zang; mooi als het op deze manier blijft hangen bij de zwangere vrouw:) Uiteindelijk zijn we om 11.30 maar weer vertrokken, waren wel toe aan weekend.
Afgelopen weekend bestond uit lekker relaxen, maar ook leuke dingen doen! Op zaterdag zijn we samen naar Foumban gegaan om het Royal Palace te bezichtigen. Deze dag was wel weer een dag van ‘bad luck’. Het busje waarmee we erheen gingen zat op zich best snel vol, wat bleek echter, een van de passagiers had een bankstel gekocht en dat moest nog wel even opgehaald en opgeladen worden; er moest dus eerst even een 3-delig bankstel op het dak van het busje gehesen worden. Daarna nog tanken en een uur later konden we eindelijk op weg. Net onderweg begon het te regenen, er moest dus ook nog even een zeil over het bankstel gespannen worden. En weer verder rijden, voor zolang het duurde. Want het busje hield er opeens mee op, een probleem met de olie of benzine of iets in die richting (ja, kennis van auto’s heb ik toch echt niet!). Daar stonden we dus aan de kant van de weg, gelukkig was het ondertussen wel droog! Het wachten was helemaal niet erg en iedereen bleef erg relaxed (zien jullie dit in Nl al gebeuren, daar zijn Nederlanders veel te gestresst voor…) Na ong. 45 minuten gewacht te hebben kwam er iemand die olie (of benzine:P) ergens ingoot en we konden weer verder:)
In Foumban aangekomen was het ondertussen weer hard gaan regenen (wat het de rest van de dag ook is blijven doen). Hier hebben we dus het Royal Palace bezocht, het paleis van de sultan van het Bamoun Kingdom. Gelukkig hadden we een Engelstalige gids, die ons veel heeft verteld over het Kingdom en zijn sultans. Onder andere dat de grootvader van de huidige sultan 861 vrouwen had! En ook dat een van de sultans 2.60 meter lang was (volgens de gids was dit echt waar, wij betwijfelen het een beetje…) Door een van de sultans was ook een nieuwe godsdienst uitgevonden. Hij vond de Islam niets, omdat hij dan niet mocht drinken en roken. Bij het christendom mocht hij maar 1 vrouw hebben (daar was hij het ook niet mee eens); conclusie, er moest maar een nieuwe godsdienst komen…
Na het paleis wilden we eigenlijk nog naar een kunstmarkt, maar vanwege de regen maar weer naar huis gegaan.
Ik vind het lastig om hier samen dingen te doen (dus zonder gids). Het land is niet gericht op toeristen, en omdat wij natuurlijk duidelijk niet Kameroenees zijn, probeert iedereen daar een slaatje uit te slaan. Dan is hier ook nog eens de taalbarrière (Frans is toch echt te moeilijk!), en dat samen is geen goede combinatie. Maar alles wat we nu samen doen is weer een goede oefening voor de 2 weken dat we nog door Kameroen gaan reizen.
Op zondag zijn we naar de kerk van Bernadette gegaan. Dit begon om 8.30 en duurde ong. 2 uur. De kerk is hier heel anders dan in Nederland; daar is iedereen zo stijf, hier het tegenovergestelde. De mensen zijn gekleed in mooie kleurrijke kleding, tijdens de dienst loopt iedereen in en uit, vooral de kleine kinderen (zondagschool kennen ze hier niet). De dienst draait vooral om zang (en swingen). Alles bij elkaar zaten er zo’n 6 verschillende koren in de kerk (echt heel erg leuk!). De mensen vieren hier dat God bestaat, het geeft hun een doel in het toch wel moeilijke leven hier… In Nl gaat het allemaal zo stijf en komt het mij schijnheilig over (sorry voor de mensen die geloven…), hier is het allemaal zo oprecht!
Aan het eind van de dienst werd er gestemd voor een nieuwe kerkraad. Bernadette (de coördinator van ASHIA) was een van de kandidaten. Stemmen ging via vingers de lucht insteken en tellen maar:P. Uiteindelijk heeft Bernadette 1 van de 4 zetels in de raad gewonnen, reden voor feest; nadat de uitslag bekend was gemaakt brak er een luid gejoel los (en dat in een kerk…). De dienst eindigde in een groot feest en dat werd bij Bernadette thuis nog even voortgezet. Hoe de mensen hier feestvieren; veel gezang, getrommel en gedans (en bier natuurlijk!).
Het is mij na een week in Foumbot duidelijk geworden dat dit geen stad voor mij is. Het is hier altijd ontzettend druk, zelfs drukker dan in Amsterdam (behalve met koninginnedag natuurlijk:)). Als je even niet oplet wordt je wel weer van de sokken gereden (vooral motortaxi’s zijn berucht!) of loop je wel tegen iemand op… Je kan hier niet even lekker de natuur in, dat is allemaal niet op loopafstand (terwijl het wel duidelijk is dat de natuur buiten Foumbot heel mooi is!). In Akum was de natuur in overvloed, dat mis ik toch wel heel erg!
Het regenseizoen is hier nu ook duidelijk begonnen (helaas…). Elke dag rond 16:00 a 17:00 uur betrekt de lucht en komt er een flinke onweersbui aan. Dan blijft het de rest van de avond ook nog regenen. Een enkele keer regent het in de ochtend ook nog, maar hoop dat dit niet teveel gaat gebeuren. De zon is in ieder geval een stuk minder te zien dan begin vorige week, helaas… We bereiden ons er maar op voor dat de 2 weken reizen 2 weken regen gaat worden
Nu nog 2 weken stage lopen en dan nog 2 weken reizen (we zitten nu op de helft…) Op zich is 2 weken stage nog kort, aan de andere kant voelt het ook nog wel heel lang. Maar ik denk dat ik over 2 weken denk, wat is de tijd omgevlogen…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
