week 7, eerste week reizen

Op zaterdag is onze reis begonnen met, jullie raden het nooit, nog een dagje naar Akum!!! We wilden eigenlijk in 1x door reizen naar Kumba (tussenstop op weg naar het national park), maar omdat bleek dat we via Bamenda moesten en de reis dan minstens 10 uur zou duren, hebben we besloten maar een tussenstop te maken in Akum. Hier aangekomen bleek het dat veel mensen ons nog herkenden, super leuk!!!
In de middag zijn we naar Bamenda gegaan met zijn 8en en hebben daar in een cafeetje gezeten waar we CHOCOLADECAKE gegeten hebben!!! Wat kan je daarvan genieten zeg als je dat soort luxe dingen al zolang niet gegeten hebt!!!!!
Op de terugweg begon het weer als vanouds te regenen en in de kamer aangekomen (we konden nog een nachtje in het ziekenhuis overnachten) bleek er weer geen elektriciteit te zijn, welcome back in Akum!!!
Op zondag zijn we dan wel echt afgereisd naar Kumba. We zijn om 8.00 vanuit Akum vertrokken en waren uiteindelijk om 17.00 aangekomen in Kumba. Het was alles bij elkaar een erg lange reis, alsnog 9 uur!!! Het begon ook lekker, er waren erg weinig taxi’s die richting Bamenda gingen (zondag he…), dus we waren blij toen er uiteindelijk 1 stopte. Alleen hiervan zat de kofferbak al vol, dus wat doen ze hier dan; dan leggen ze de tassen gewoon bovenop de kofferbak! Dit vond ik al een beetje tricky, en ja hoor, dit ging dan natuurlijk ook hartstikke fout. Na 100 meter zag ik mijn tas al een duik maken, helaas begreep de taxichauffeur mijn geschreeuw niet zo goed en duurde het nog even voordat hij stopte. Het bleek dat mijn tas naast de auto was meegesleurd en er zitten dan ook een paar gaten in (echt heel erg zonde van de tas, want die is nu echt niet waterdicht meer!!!) Toen we bij het busstation aankwamen waren we blij dat de bus er nog was (die gaat namelijk maar 2x per dag) en hij zou na een uurtje wachten dan vertrekken. Wat bleek echter, de bus had een lekke band, dit werden dus 2 uurtjes wachten… Maar gelukkig is de reis verder wel goed verlopen. Het werd nu maar weer eens goed duidelijk hoe corrupt het land hier is. Onderweg veel aangehouden door politie, door een touw over de weg te spannen of een stok met spijkers voor de band te leggen, en na wat geld gegeven te hebben mocht de chauffeur altijd weer doorrijden…

Op maandag zijn we dan doorgegaan naar Mundemba, hier ligt het korup national park, een regenwoud . Ook deze dag waren we weer vroeg op weggegaan, met de wetenschap dat het waarschijnlijk wel even zou duren voordat we een taxi zouden hebben. En dit klopte ook wel, na 2 uurtjes wachten kwam onze taxi eraan. Dit heette een ‘bushtaxi’. Een normale auto, maar wel hoog op de wielen. De weg naar dit park is namelijk heel slecht. En dit klopte ook wel, in het begin was het een soort autorally (zo’n lawaai maakte de auto ook), halverwege werd het meer een glijbaan (als we moesten uitstappen hadden we tot ver over onze enkels in de modder gestaan). Onderweg heel veel gestrande auto’s tegengekomen en het kon natuurlijk niet uitblijven, ook wij bleven op een gegeven moment steken in de modder. De weg was op die plek heel stil, maar wij hadden geluk, er stopte binnen 10 minuten een auto vol met sterke mannen:) Precies wat we nodig hadden, want zij konden nu mooi de auto uit de modder duwen (dat is toch echt een nadeel als je in je taxi alleen maar vrouwen vervoerd, wij wilden onze voeten toch echt niet vies maken:))
Na 3.5 uur zijn we uiteindelijk in Mundemba aangekomen. Hier zijn we opgehaald door Linus, een man die andere studenten ontmoet hadden en waarvan we zijn nummer hadden gekregen. We zaten in een appartement van hem en hij heeft ook de trip in het park voor ons geregeld. Het is een erg aardige man, die eindelijk ons eens een keer niet heeft afgezet. Hij heeft erg lieve kinderen (waar we de hele middag mee gespeeld hebben), zijn dochter wil graag arts worden. Hij wil graag dat ze naar Europa gaat om daar te studeren, maar hij heeft geen geld. Vind het toch wel heel sneu dat zo’n man zijn dromen niet waar kan maken, hij verdiend het echt!

Op dinsdag stonden we dan bepakt en bezakt met onder andere regenlaarzen en een poncho klaar om het park in te gaan, waar we woensdag weer veilig en wel uit tevoorschijn kwamen.
Het korup national park is het oudste regenwoud in Afrika, 60 miljoen jaar oud. Wil je het park bereiken, moet je eerst over de mana bridge. Dit is een houten loopbrug (gelukkig wel met 2 touwen als leuning waaraan je jezelf vast kan houden). De brug is lang en hoog en loopt over een snel stromende rivier (vallen = dood). Niet echt mijn ding dus, maar door rechtdoor te kijken i.p.v. naar beneden ben ik er goed overheen gekomen:) Het park zelf is erg mooi en indrukwekkend, je voelt je als mens erg klein als je daar rond loopt (familie, denk aan Thailand, alleen dan nog indrukwekkender en zonder bloedzuigers:)). Onderweg moesten we veel riviertjes oversteken, soms op boomstammen balancerend (jaja, we kwamen er al snel achter waar de regenlaarzen goed voor waren…). Qua wild leeft er ontzettend veel in het park, o.a. olifanten (waarvan we sporen gezien hebben) en monkey’s, de red colobus. Wij waren de gelukkigen om de apen te spotten (erg zeldzaam in het regenseizoen). Voor de rest niet veel dieren gezien, alleen veel vlinders (en vogels gehoord:p).
Het ‘camp’ waar we overnachten mocht die naam eigenlijk niet hebben… Er stond een soort van houten overkapping (zij noemen het een bungalow…), zodat we in ieder geval droog zaten. Zelf sliepen we gelukkig in een tent, beetje beschermd tegen de insecten. De schemering en het donker vond ik erg indrukwekkend, de geluiden om je heen en lichtgevende vliegjes, erg speciaal. Tanden poetsen en wassen met water uit de rivier, ook niet vaak gedaan:p
Helaas werd de volgende dag mijn idee bevestigd: Regenwoud en regenseizoen = REGEN!!!
In de stromende regen in het park rondgelopen en in het begin van de middag er weer uitgegaan. Hier waren wij op dat moment erg blij mee, want ook al draag je een poncho en regenlaarzen, alles wordt toch aardig nat! Daarbij vermoeide benen en zere voeten, een tweedaagse tocht in het regenwoud is de moeite waard, maar ook erg zwaar!

Op donderdag zijn we weer vertrokken uit Mundemba. Het plan was om in 1x Limbe te bereiken, maar dit is helaas totaal mislukt. We hadden weer eens een pechdag namelijk… De auto waarin we vanuit Mundemba vertrokken waren, had een slechte motor. Daarom waren we halverwege van auto gewisseld (achteraf geen goed idee…). We waren weer net onderweg toen we een monteur tegenkwamen, die we even meenamen op de achterbak. We brachten hem naar een gestrande auto, we moesten nu alleen wel van de route afwijken. De grootste fout van de dag! We kwamen nu namelijk zelf in de modder vast te zitten (nu voor het eerst een voordeel van blank zijn in dit land meegemaakt: iedereen moest de auto uit en de modder in en wij mochten blijven zitten:)). Met een stuk of 6 sterke mannen hebben ze uiteindelijk na heel veel moeite de auto los gekregen. Maar de modder had alle gevolgen van dien, namelijk een motor die in de fik vloog! De reparatie hiervan duurde 2 uur, moet je je voorstellen, met zijn vieren op de achterbank zitten wachten (want het regende namelijk heel hard), in een auto waarin je bijna geen lucht meer krijgt door de warmte en met onze fles water in de achterbak (ja, wij hadden als domme Nederlanders gewoon rekening gehouden met een tocht van 3 uur ipv 7…). Wij blij toen we weer verder konden, maar wat bleek, het slechtste deel van de weg moest nog komen! Dit was toch wel een heuvel die ‘beklommen’ moest worden. De auto moest een flinke vaart nemen en dan volle bak de heuvel op, met de hoop de top te bereiken, wat de meeste auto’s niet in 1x voor elkaar kregen. Wij hadden echter geluk (dachten we), want we bereikten de top in 1x, echter door een paar flinke kuilen/hobbels vlogen we de lucht in en belanden we in een greppel (gelukkig niet op zijn kop, maar gewoon op de zijkant). Maar op de top stonden al wat mannen die voor geld de auto eruit getild hebben, een lucratieve business, aangezien dit regelmatig nodig is… Alles bij elkaar kwamen we veel te laat in Kumba aan om nog naar Limbe te gaan, dus helaas konden we pas vrijdag doorreizen naar Limbe. Dit was weer eens een autorit om niet snel te vergeten, waarbij we heeeel erg blij waren dat we er levend uitgekomen zijn! Toch staat de rit in Akum met het noodweer nog wel op nummer 1:P

Nu zijn we dan in Limbe aangekomen. Helaas regent het hier ook. Aangezien we afgelopen week ook al de hele week regen hebben gehad, gaan we er maar vanuit dat we nog een hele week regen hebben. Dat betekent natte tassen, natte kleren en een stuk minder leuke reis…
Maar een voordeel, Limbe is een stukje luxer dan afgelopen weken, voel me hier dan in het stadje ook wel een stuk prettiger! En dit zijn de meest luxe computers ever found in Cameroon!!!

Margriet gaat een nieuwe poging doen voor foto’s, dus, margrietje88.waarbenjij.nu...